Uzay kafes Sistemin Bileşenleri

Çubuk birleşimleri, montajda çeşitli kolaylılar sağlayan patentli düğüm noktası elemanları ile yapılmaktadırlar. Çubuklar, doğru biçiminde öğelerdir. Çubuklar alüminyumdan da oluşturulabilmektedirler fakat çeliğin alüminyuma göre daha ucuz ve daha mukavemetli olması nedeniyle, genellikle bu sistemlerde çelik kullanılmaktadır. Üst başlıklar, piramitlerin tepe noktalarını birleştiren çubuklar olup, genellikle basınca çalışacak şekilde düzenlenmektedirler. Alt başlıklar ise, genellikle çekmeye çalışacak şekilde düzenlenen ve piramitlerin alt noktalarını birleştiren çubuklardır. Dikme ve diyagonaller ise, yükleri düğüm noktalarına ileten aynı zamanda, basınca ve gereğinde çekmeye çalışan çubuklardır.

Düğüm noktaları

Mesnetler,

Temeller,

Örtü gereçleri’ dir.

Doğru biçimde çubukların düğüm noktalarında bağlanmak suretiyle ızgara adı verilen çeşitli geometrik yüzeyler oluşturulabilmektedir.

Düğüm Noktaları: Düğüm noktaları, çubukların birleşme noktalarıdırlar. Genellikle çelikten oluşturulurlar. Çeşitli yapım sistemlerine göre değişik nitelikte olan düğüm noktaları yardımıyla, diyagonal ve dikmelere gelen yükler mesnetlere aktarılmaktadır. Düğüm noktalarının üretimi ile ilgili çeşitli yöntemlere bulunmaktadır. Balon, kaynak, perçin ve özel olarak üretilen sökülüp takılabilen parçalar bu amaçla sıralanabilir. Düğüm noktaları, uzay kafes strüktürlerin çubuklara oranla daha önemli olan öğeleridir. Düğüm noktası bir çok çubuğu bir noktada birleştirerek, sistemin bir bütün olarak çalışmasını sağlamaktadır.

Mesnetler: Mesnetler, sistemi zemine bağlayan öğelerdir. Sabit, doğrusal ve radyal hareketli mesnet tipinde oluşturulabilmektedirler. Uzay kafes taşıyıcı sistemler doğrudan doğruya zemine (temellere) oturabildiği gibi, kolon veya yan destek duvarlarına ve tamamen çubukların birbirlerine düğümlendirilmesi ile üretilen bir kafes sisteme de oturtulabilmektedirler.

Tekil çubukların düzenlenmesi ile birkaç komşu düğüm noktası, bu çubuklar üzerine mesnetlendirilmektedirler. Çubukların tümü kolon üzerinde toplanan bir demet oluşturmaktadır. Masif duvar veya kirişler üzerinde oluşturulacak kenar mesnetlemesinde ise, çoğunlukla her düğüm noktası bir bağlantı birleşeni (düzey ve yatay tek çubuk veya çubukların V şeklinde düzenlenmesi) ile teker teker mesnetlendirilmektedirler.

Temel: Temel sistemi ise; kolonların, destek duvarlarının veya uzay kafes sistemin direkt zemine oturan kenarlarının, beton temeller üzerine ankraj edilmesi suretiyle oluşturulmaktadır. Beton temeller, uygulanacak uzay kafes sistemin büyüklüğü, biçimi ve tipine göre çeşitle şekillerde düzenlenmektedirler.

Örtü: Örtme işlemi farklı şekillerde ve farklı malzemelerle yapılabilmektedir. Genel olarak sistem kurulduktan sonra çatı, hafif aluminyum veya galvanizlenmiş çelik oluklu saç plakalarla kaplanmakta, üzerine ısı ve su tabakası uygulanmakta ve koruyucu bir ürün ile bitirilmektedir. En önemli nokta su yalıtımının kusursuz yapılmasıdır.

Bu taşıyıcı sistemlerle tek, çift yada çok tabakalı düzlem yada eğri yüzeyler oluşturulabilmektedir. Eğri yüzeyler genellikle tek tabakalı, düzlem yüzeyler çift yada çok tabakalı olarak yapılmaktadırlar. Uzay kafesler, düzlem bir yüzey olarak tasarlandığında 100m’ye kadar açıklıkları geçebilmektedirler ve sistemin yüksekliğinin geçtiği açıklığa oranı (H/L) yaklaşık 1/20 – 1/30′  dur. Bu sistemler, iskele gereksinimini ortadan kaldırmak için genellikle zemin kotunda kurulmakta ve çeşitli yöntemler ile yerlerine monte edilmektedirler. Sistem prefabrik parçalardan oluştuğu için, istendiğinde sökülerek yeni bir kullanıma dönüştürülebilmektedir. Bu nedenle kalıp ve iskele masrafı ortadan kalkmakta, inşaatın süratle bitirilmesi de ekonomi sağlamaktadır.